Inter-Manchester: Imaxes mentais

Hoxe imos cambiar o formato desto. Hoxe non hai opinión, hoxe é un diario, un caderno de bitácora.


Martes 2 de marzo de 2009, Milano. Hora local 8 da mañá.
Hoxe decidín espertar cedo para aproveitar o día e facer tódolos cálculos das probas e deixar todo listo para mañá poder comezar coas novas.

9:30 da mañá.
Sigo mirando para a taza de café, non arrefría e xa levo como 20 minutos agardando. Decido que é a última vez que deixo ferver o leite, a próxima vez arriscareime a que esté frío.

10:30 da mañá.
Estou no politécnico na sala de ordenadores. Un dos obxectivos do día é conseguir as entradas para o partido que a vindeira semana enfrontará ó lider da liga italiana e ó campión de europa.
NOTA: Onte pola mañá andiven 7 kilómetros en metro para ir a unha box office a comprala, ó chegar puiden comprobar esa curiosidad italiana que consiste en pechar os locais o luns á mañá, alegando que están a facer inventario ou que traballaron o domingo, vai ti saber. Pola tarde intenteino de novo tendo como resposta o clásico xa as esgotamos.
Busco a posibilidade de compralas online, pero o portal mandame unha mensaxe de que está pechado (como é posible!!!???). Decido agardar a mediodía e achegarme a Loreto onde segundo vin nun mapa existe unha oficina da banca popolare di milano.

11:30 da mañá.
Logo de facer un repaso pola prensa por internet engancho o usb e mergúllome no mundo do excel.

12:15 da mañá.
Onde debía haber rectas obteño parábolas e onde debía haber parábolas atopo figuras indescriptibles. Fago o segundo repaso por internet.

12:50 da mañá.
Quedei só na aula de informática, sinal de que é a hora de comer. Deixo por tanto o meu sitio reservado para poder seguir "traballando" pola tarde e vou ata o banco a Loreto. A dirección resultou estar mal, á fin o banco estaba máis preto da fermata Lima que da de Loreto. Como expliquei na nota aclaratoria onte estiven moito tempo no metro e buscando a box office. Como consecuencia disto gastei totalmente a batería do mp3 e pola noite esquecín recargalo.
Debo recurrir a outro método de entretemento. Recurro inconscientemente ó método das imaxes mentais, no que son esperto.
Definición de imaxe mental: algúns optan por dicir que é cando pensas nalgo gracioso, cando tiras de imaxinación e ves algo curioso. Eu prefiro isto, cando ves a un tipo que vai pola rúa rindo só e principalmente mirando ó chan, entón está a ter unha imaxe mental.
Descripción da miña imaxe mental:
Paso de ecuador en Cuba. Hotel de Varadero, segundo día. A noite anterior pillamos unha chea que non vexas, pero hai un home que ten un rictus na cara diferente. Moitos creen que é a resaca da súa vida, pero realmente está a vivir un pesadelo.
Paco está só na súa habitación individual deitado na súa cama de matrimonio. É mediodía e a calor e a humidade son abafantes. Paco está suando. As persianas están case pechadas de todo, a luz que entra é moi pouca pero permite que se vexa un gotón caendo pola súa frente. Os seus ollos están completamente abertos e as pupilas contraense e dilátanse cada pouco. A borracheira que pillou o día anterior fai que a súa testa pareza un helicoptero despegando toc-toc-toc-toc-toc-toc-toc-toc-toc.
Entón comeza a soar a banda sonora de Apocalypse Now e na mente de Paco sucédense os flashbacks. Paco comeza a ver a xente con rasgos asiáticos...
pum-pum, pum-pum, os flashbacks sucédense cada pouco. Agora todo é máis nítido, a secuencia é na entrada do barrio chino da Habana. Vésenos a cara a Yaguito (ou Charly, como vos faga máis gracia), Fraga, un exboxeador olímpico cubano de Barcelona 92 e eu. As nosas facianas denotan sorpresa e temor (menos a do boxeador claro). A secuencia é a cámara lenta e nótasenos bastante conmocionados. Os catro estamos volvéndonos cara atrás ó oir un berro de alarma.
No seguinte flashback vése ó propio Paco facendo aspaventos cos brazos e gritando cara nós: "que vienen por detrás! vienen por detrás!"
Aquel día Paco erixiuse como un heroe e salvounos a vida ós catro, que xa entraramos no barrio chino e que estivemos a punto de caer na emboscada. Grande Paco.
A imaxe mental fixo o seu efecto, rin bastante e axudoume a olvidar a mala sorte do das entradas.

13:30 horas.
Paro a coller un trancio de pizza en piazza Piola e regreso ó politecnico cheo de forzas. Para o tramo entre Piola e o laboratorio reservei unha chamada telefónica que tiña que facer, desta forma cumpro 3 obxectivos: fago a chamada, distraiome nun camiño xa coñecido e monótono, evito que a chamada pase dos 4 minutos (límite que conseguin soportar tras duros adestramentros).

15:00 horas.
Definitivamente os resultados son unha merda, non hai por onde coller os datos.
Chégame unha mensaxe.
Contido da mensaxe: os meus compañeiros erasmus organizaron a viaxe de entroido a Venezia. Esta tarde compramos os billetes de tren.
Confirmo a miña asistencia e pido desculpas póla miña posible demora ó ter que estar traballando no laboratorio.

16:00 horas.
Levo unha hora ou quizais 10 minutos raiando a cabeza a ver se dou feito cos datos. Vendo a imposibilidade de chegar a resultados coherentes decido facer outra viaxe por internet. Podería marchar e así asegurar o chegar cedo á compra do billete, pero a miña conciencia non me permite abandonar o politécnico ata as 17 horas, momento no que xa non queda ninguén na aula de informática e eu consigo a pracenteira sensación de ser o último en marchar e así considerar para min que son o máis traballador.

17:45 horas.
Estación de Lambrate, son o primeiro en chegar, malditos españois!!!

20:15 horas.
Xa na casa.
Na mesa da cociña atopo o sobre do voto por correo. Dou palmadas de alegría e fago un pequeno baile.
Decido renovar o blog a modo de caderno de bitácora. Asemade deixo cargando no youtube un par de capítulos de "Gargolas heroes mitológicos"
Decido tamén que despois de cear renovarei o fotolog, pois teño unha idea xa preconcebida. Veremos...